زبیده خانم قاجار

 (-ح 1310 ق)

وی بیست و هفتمین دختر فتحعلی شاه قاجار، زنی عالمه عارفه شاعره و از شاهزادگان نیکوکار بوده است. او پس از ازدواج با میرزا علینقی همدانی عارف بلندآوازه عصر خود آشنا و از محضر وی عرفان الهی را کسب فیض نمود و در سلک عرفا درآمد. او اهل بذل و بخشش بود و کسی از وی رنجش ندید. همه شاهزاداگان به او لقب فرشته می خوانند. او مسافرت های زیادی به حج و عتبات عالیات داشت؛ و در امر تعمیرات بسیاری از درهای آستانه کربلا همت ورزید و چند باغ و نخلستان در اطراف کربلا خریداری و عواید آن را وقف روشنایی آستانه حسینی کرده است. از این بانوی بزرگوار دیوان شعری به نام دیوان زبیده به چاپ رسیده است.